अह्मलिखित मराठी कविता

"तुला आठवतय का रे? मी तुला विचारलं होत, हे रस्ते कुठे संपतात?" एसटि बसच्या खडखडणाऱ्या खिडकिच्या सुरात सुर मिसळत धावणाऱ्या रस्त्यावर नजर स्थिर करत तिने त्याला विचारलं. "हुम...

आता शेवटचा हा क्रम नीट बघत रहा तु... पहिले हि लढाई आतंकवाद विरूध्द भारत असेल.. मग हि लढाई भारत विरूध्द  काश्मिर होईल.. मग काश्मिरी विरूध्द हिंदु होईल... मग हिंदु विरूध्द मुस्लि...

कोई शिकवा नहिं तुमसे महरुमी मेरी वफादार निकली... तेरी फितरत थी बेवफाई... वफाई मेरी शानदार निकली... किस शिद्द्त से तुने ये जखम दिए... हर दवा हर दुवा बेअसरदार निकली... तुने समझा कि ये आ...

प्रेम तिच्या डोळ्यात दुर दुर पर्यंत दिसत नव्हत... तरीच म्हंटल इतक जपुन पेरलेल गुलाब दिवसंदिवस का सुकत होत... शब्दात तिच्या दुर दुर पर्यंत माधुर्य नव्हत... तरीच म्हंटल सुकला ग...

मी लाख वेलींनी नाते ते जोडायचे तिचे हट्ट होते सारे काहि तोडायचे कधीचेच पानांना होते गळायचे मला मात्र चाफ्याला होते फुलवायचे तुटणाऱ्या ताऱ्याकडे तिलाच मी मागायचे तुट...